Daar is tie eindelijk! Ons mooie ventje. En nu was tie best nog te vroeg hoor, maar het is zo fijn om naar hem te mogen kijken. Sam is geboren op 13 juni. Hij is de kleinste van onze drie, maar wel de knapste. Hij kan het beste drinken en slapen en lief zijn. Voorbeeldig babietje!
Hij heeft ook wel wat goed te maken hoor. Want de bevalling was alles behalve zo eenvoudig als bij Thomas. Sam deed er 11 uur over, wat een record is voor ons. Hij had besloten om maar niet in te dalen, gewoon op t laatste moment maar naar beneden duiken. maar hij zat een beetje klem en dat gaf mama een hoop onnodige pijn. Vandaar dat het allemaal wat langer duurde, maar toen je eenmaal vrij kwam dook je er ook gelijk maar uit. Gelukkig. En dan heb je ineens weer zon klein wormpje. Zo schattig en alles zo klein en mooi en perfect.
Aan Sams handjes en voetjes en zn laagje 'smeer' kon je zien dat hij wel wat te vroeg was, maar daar deed ie het niet minder om. Sam is al heel sterk. Een wikkeldoek doet hem nix, daar kruipt ie gewoon uit, hoe stevig je em ook vast maakt. Hij wil gewoon graag los liggen. Heerlijk om hem te zien liggen in papa's cradle. Ik heb t me vaak voorgesteld hoe dat zou zijn, maar als hij er dan eindelijk ligt, wauw!
Nu zijn we lekker samen aan t wennen. Oma H is er om voor ons te zorgen. Dat is fijn. De grote broers vinden dat super, want oma speelt lekker met ze in de tuin ( een plekje dat mama graag vermijdt). Oma kan wel tegen de hitte, ze doet gewoon lekker alles op standje traag. Dat is een kunst voor een Nederlander. Ik dacht dat alleen Mexicanen dat konden!
Oma heeft ook allemaal lekkere Nederlandse dingetjes meegenomen. Snoepjes en smeerkaas, en natuurlijk hagelslag en blauwe muisjes. Dat is genieten!
Dat is t even voor nu, tot later!
