Op verzoek van de Amerikanen schrijf ik gewoon in het Nederlands, gek he!? Aangezien de meeste mensen die dit lezen zelf Engels spreken. Ik denk dat als je google-translate er over heen haalt het heel gek klinkt allemaal. Gelukkig zijn ze allemaal bijzonder intelligent en kunnen ze de betekenis wel raden.
Het is heerlijk om weer terug te zijn. Oude vriendschappen weer aanhalen, familie om de haverklap zien ( hou zou dit vertalen!?) Lekker spelletjes spelen met Nieko en Jeroen. Heerlijk. En als we straks verhuizen naar ons eigen plekje wonen we ook weer echt dichtbij iedereen.
In het nieuwe huis vlot het aardig. De meeste muren ( behalve de zolder) zijn behangen en geverfd. in de woonkamer moet de grote muur nog twee keer, maar verder is t af. Het halletje en de trapopgangen moeten ook nog helemaal. De kamers van de jongens zien er super uit! Rens/Sam kamer is lichtgrijs met duifblauw. Super combi! Echt een vliegtuig gevoel en niet al te donker ( gelukkig ook veel ramen, en t ligt op t zuiden). Thomas kamer is wit, maar heeft op 1 muur een groene onderkant met een golfovergang naar het wit. Heel erg teletubbie-achtig. Super leuk! Hij krijgt nog constructie voertuigen op de muur. Ik denk dat ze het wel kunnen waarderen. Uiteraard zet ik wel wat foto's op picasa zodra ik de kans heb. 8 oktober gaan we verhuizen. Of in ieder geval komt dan de container. Het zal wel iets langer duren voor we echt verhuizen.
De bakfiets is geweldig. Met drie kids er in en dan de bult op is wel een beetje lastig, maar naar de stad en naar opa en oma is prima te doen. En er rijden hier zo veel bakfietsen! Helemaal leuk om te zien. Rens heeft ondertussen leren fietsen. Zonder zijwieltjes. Hij kan naast mij zo meefietsen naar de stad. Ik moet dan wel in de eerste versnelling blijven. En dan zegt ie: Ik moet heel hard trappen mama, want ik heb maar kleine wieltjes. Hij stopt heel netjes bij de stoplichten. En kan heel goed sturen en luisteren. Zoals je kan horen: ik ben erg trots op hem.
Sam doet t ook goed. Hij groeit enorm en gisteren liet hij voor het eerst een echte schaterlach hoor. Wel getriggerd door kietelen, maar het was zo gaaf om te horen! Het is een heel vrolijk en vriendelijk ventje. Niet zo stil als Rens was, maar ook niet zo kletserig als Thomas was als baby. Sam gaat altijd mee klussen. Want hij moet natuurlijk af en toe eten. Hij wil het liefst in zn autostoel liggen kijken. We hebben ook de kinderwagen van oma. maar dan kan hij niets zien, dus dat vindt hij maar niks.
Nou ik ga even stoppen met schrijven. Dikke kus iedereen!
Els
