Op verzoek van de Amerikanen schrijf ik gewoon in het Nederlands, gek he!? Aangezien de meeste mensen die dit lezen zelf Engels spreken. Ik denk dat als je google-translate er over heen haalt het heel gek klinkt allemaal. Gelukkig zijn ze allemaal bijzonder intelligent en kunnen ze de betekenis wel raden.
Het is heerlijk om weer terug te zijn. Oude vriendschappen weer aanhalen, familie om de haverklap zien ( hou zou dit vertalen!?) Lekker spelletjes spelen met Nieko en Jeroen. Heerlijk. En als we straks verhuizen naar ons eigen plekje wonen we ook weer echt dichtbij iedereen.
In het nieuwe huis vlot het aardig. De meeste muren ( behalve de zolder) zijn behangen en geverfd. in de woonkamer moet de grote muur nog twee keer, maar verder is t af. Het halletje en de trapopgangen moeten ook nog helemaal. De kamers van de jongens zien er super uit! Rens/Sam kamer is lichtgrijs met duifblauw. Super combi! Echt een vliegtuig gevoel en niet al te donker ( gelukkig ook veel ramen, en t ligt op t zuiden). Thomas kamer is wit, maar heeft op 1 muur een groene onderkant met een golfovergang naar het wit. Heel erg teletubbie-achtig. Super leuk! Hij krijgt nog constructie voertuigen op de muur. Ik denk dat ze het wel kunnen waarderen. Uiteraard zet ik wel wat foto's op picasa zodra ik de kans heb. 8 oktober gaan we verhuizen. Of in ieder geval komt dan de container. Het zal wel iets langer duren voor we echt verhuizen.
De bakfiets is geweldig. Met drie kids er in en dan de bult op is wel een beetje lastig, maar naar de stad en naar opa en oma is prima te doen. En er rijden hier zo veel bakfietsen! Helemaal leuk om te zien. Rens heeft ondertussen leren fietsen. Zonder zijwieltjes. Hij kan naast mij zo meefietsen naar de stad. Ik moet dan wel in de eerste versnelling blijven. En dan zegt ie: Ik moet heel hard trappen mama, want ik heb maar kleine wieltjes. Hij stopt heel netjes bij de stoplichten. En kan heel goed sturen en luisteren. Zoals je kan horen: ik ben erg trots op hem.
Sam doet t ook goed. Hij groeit enorm en gisteren liet hij voor het eerst een echte schaterlach hoor. Wel getriggerd door kietelen, maar het was zo gaaf om te horen! Het is een heel vrolijk en vriendelijk ventje. Niet zo stil als Rens was, maar ook niet zo kletserig als Thomas was als baby. Sam gaat altijd mee klussen. Want hij moet natuurlijk af en toe eten. Hij wil het liefst in zn autostoel liggen kijken. We hebben ook de kinderwagen van oma. maar dan kan hij niets zien, dus dat vindt hij maar niks.
Nou ik ga even stoppen met schrijven. Dikke kus iedereen!
Els
Thursday, September 27, 2012
Friday, August 10, 2012
Leren schelden met Thomas de trein
Het is al weer een hele tijd geleden dat we iets gepost hebben, maar er gebeurt ook niet bar veel eigenlijk. Buiten is het gewoon warm, waardoor we weinig noemenswaardige dingen doen.
We gaan bijna elke dinsdag naar Ikea (want dan Lunchen de kinderen gratis). Rens speelt dan met Edmund in de ballenbak, wat ze helemaal geweldig vinden. Thomas Sam en Sam (jaja) lopen dan met ons door de winkel. Verder gaan we bijna elke week naar de Galleria Mall, want daar is het lekker koel en kunnen de kids spelen in de speeltuin. En dan nog onze tripjes naar de supermarkt en de amerikaanse versie van Kruidvat (CVS).
Thuis kijken de jongens af en toe een aflevering van Dora, Bob de Bouwer of Thomas de trein. En ze leren er heel wat van. Rens loopt door de kamer: Bust my Buffers! of Cinders and Ashes! Allemaal uitspraken van Thomas de trein.
Thomas begint zichzelf nu eindelijk bij naam te noemen. Van baby naar Kindje, naar Tommy en Tomasito (in de creche geleerd) en nu heet hij Tovan. En Thomas detrein heet Tovan de trein. En mama heet Mammasito. Alleen als wij hem Tomasito noemen. Hij heeft altijd veel te vertellen. Vooral over het vieguig en Neejand.
Hondjes worden ook wel Doggies genoemd. En vogels moeten in de boom. Rens is dan weer verontwaardig, want volgens hem zaten de squirells (eekhoorntjes) daar al...
En nu wordt alles klaargemaakt voor ons vertrek. Vandaag wordt de Mazda verkocht en de Ford heeft al een rij wachtenden die hem graag mee willen nemen, dus dat komt ook wel goed.
Vanavond de laatste spelletjes avond en nog wat electrische apparaten doorpassen naar vrienden. Overal laatste keertjes...
Vanmorgen vertelden we Rens dat mama een bakfiets krijgt voor haar verjaardag. We zaten te kijken op Bakfiets.nl en zeiden dat dat mooi makkelijk was als we naar de winkel gingen. Dan konden alle kindjes mee en de boodschappen ook nog. Toen we later Rens aanspoorden om zn boterham op te eten zodat we naar de winkel konden zei hij. 'met de punt N L fiets?'
Tja.. bijna goed.
Bij Thomas is alles bijna en een beetje. Beetje pluffen ( knuffelen) beetje vies. beetje poetsen, beetje plapen (slapen) en nu komt hij naar me toe met een beetje pijn. Het viel mee gelukkig.
Tot zover vandaag.
We gaan bijna elke dinsdag naar Ikea (want dan Lunchen de kinderen gratis). Rens speelt dan met Edmund in de ballenbak, wat ze helemaal geweldig vinden. Thomas Sam en Sam (jaja) lopen dan met ons door de winkel. Verder gaan we bijna elke week naar de Galleria Mall, want daar is het lekker koel en kunnen de kids spelen in de speeltuin. En dan nog onze tripjes naar de supermarkt en de amerikaanse versie van Kruidvat (CVS).
Thuis kijken de jongens af en toe een aflevering van Dora, Bob de Bouwer of Thomas de trein. En ze leren er heel wat van. Rens loopt door de kamer: Bust my Buffers! of Cinders and Ashes! Allemaal uitspraken van Thomas de trein.
Thomas begint zichzelf nu eindelijk bij naam te noemen. Van baby naar Kindje, naar Tommy en Tomasito (in de creche geleerd) en nu heet hij Tovan. En Thomas detrein heet Tovan de trein. En mama heet Mammasito. Alleen als wij hem Tomasito noemen. Hij heeft altijd veel te vertellen. Vooral over het vieguig en Neejand.
Hondjes worden ook wel Doggies genoemd. En vogels moeten in de boom. Rens is dan weer verontwaardig, want volgens hem zaten de squirells (eekhoorntjes) daar al...
En nu wordt alles klaargemaakt voor ons vertrek. Vandaag wordt de Mazda verkocht en de Ford heeft al een rij wachtenden die hem graag mee willen nemen, dus dat komt ook wel goed.
Vanavond de laatste spelletjes avond en nog wat electrische apparaten doorpassen naar vrienden. Overal laatste keertjes...
Vanmorgen vertelden we Rens dat mama een bakfiets krijgt voor haar verjaardag. We zaten te kijken op Bakfiets.nl en zeiden dat dat mooi makkelijk was als we naar de winkel gingen. Dan konden alle kindjes mee en de boodschappen ook nog. Toen we later Rens aanspoorden om zn boterham op te eten zodat we naar de winkel konden zei hij. 'met de punt N L fiets?'
Tja.. bijna goed.
Bij Thomas is alles bijna en een beetje. Beetje pluffen ( knuffelen) beetje vies. beetje poetsen, beetje plapen (slapen) en nu komt hij naar me toe met een beetje pijn. Het viel mee gelukkig.
Tot zover vandaag.
Monday, June 18, 2012
Sammie is er!
Daar is tie eindelijk! Ons mooie ventje. En nu was tie best nog te vroeg hoor, maar het is zo fijn om naar hem te mogen kijken. Sam is geboren op 13 juni. Hij is de kleinste van onze drie, maar wel de knapste. Hij kan het beste drinken en slapen en lief zijn. Voorbeeldig babietje!
Hij heeft ook wel wat goed te maken hoor. Want de bevalling was alles behalve zo eenvoudig als bij Thomas. Sam deed er 11 uur over, wat een record is voor ons. Hij had besloten om maar niet in te dalen, gewoon op t laatste moment maar naar beneden duiken. maar hij zat een beetje klem en dat gaf mama een hoop onnodige pijn. Vandaar dat het allemaal wat langer duurde, maar toen je eenmaal vrij kwam dook je er ook gelijk maar uit. Gelukkig. En dan heb je ineens weer zon klein wormpje. Zo schattig en alles zo klein en mooi en perfect.
Aan Sams handjes en voetjes en zn laagje 'smeer' kon je zien dat hij wel wat te vroeg was, maar daar deed ie het niet minder om. Sam is al heel sterk. Een wikkeldoek doet hem nix, daar kruipt ie gewoon uit, hoe stevig je em ook vast maakt. Hij wil gewoon graag los liggen. Heerlijk om hem te zien liggen in papa's cradle. Ik heb t me vaak voorgesteld hoe dat zou zijn, maar als hij er dan eindelijk ligt, wauw!
Nu zijn we lekker samen aan t wennen. Oma H is er om voor ons te zorgen. Dat is fijn. De grote broers vinden dat super, want oma speelt lekker met ze in de tuin ( een plekje dat mama graag vermijdt). Oma kan wel tegen de hitte, ze doet gewoon lekker alles op standje traag. Dat is een kunst voor een Nederlander. Ik dacht dat alleen Mexicanen dat konden!
Oma heeft ook allemaal lekkere Nederlandse dingetjes meegenomen. Snoepjes en smeerkaas, en natuurlijk hagelslag en blauwe muisjes. Dat is genieten!
Dat is t even voor nu, tot later!
Hij heeft ook wel wat goed te maken hoor. Want de bevalling was alles behalve zo eenvoudig als bij Thomas. Sam deed er 11 uur over, wat een record is voor ons. Hij had besloten om maar niet in te dalen, gewoon op t laatste moment maar naar beneden duiken. maar hij zat een beetje klem en dat gaf mama een hoop onnodige pijn. Vandaar dat het allemaal wat langer duurde, maar toen je eenmaal vrij kwam dook je er ook gelijk maar uit. Gelukkig. En dan heb je ineens weer zon klein wormpje. Zo schattig en alles zo klein en mooi en perfect.
Aan Sams handjes en voetjes en zn laagje 'smeer' kon je zien dat hij wel wat te vroeg was, maar daar deed ie het niet minder om. Sam is al heel sterk. Een wikkeldoek doet hem nix, daar kruipt ie gewoon uit, hoe stevig je em ook vast maakt. Hij wil gewoon graag los liggen. Heerlijk om hem te zien liggen in papa's cradle. Ik heb t me vaak voorgesteld hoe dat zou zijn, maar als hij er dan eindelijk ligt, wauw!
Nu zijn we lekker samen aan t wennen. Oma H is er om voor ons te zorgen. Dat is fijn. De grote broers vinden dat super, want oma speelt lekker met ze in de tuin ( een plekje dat mama graag vermijdt). Oma kan wel tegen de hitte, ze doet gewoon lekker alles op standje traag. Dat is een kunst voor een Nederlander. Ik dacht dat alleen Mexicanen dat konden!
Oma heeft ook allemaal lekkere Nederlandse dingetjes meegenomen. Snoepjes en smeerkaas, en natuurlijk hagelslag en blauwe muisjes. Dat is genieten!
Dat is t even voor nu, tot later!
Thursday, May 31, 2012
Babyshower
Woensdagavond was er een babyshower georganiseerd voor baby.. en mij :) Het was zo leuk!! Om half acht zou het beginnen bij Omalu thuis. Ze hadden allemaal super leuke ballonnen en slingers met Baby Boy. En ook de servetjes en het tafelkleed was helemaal in Thema. Het zag er super uit. Er waren hapjes en drankjes en uiteindelijk 6 vriendinnen plus het ElsBaby duo. Ik had een mooie opspeld-broche op en toen gingen we gezellig doen. Met een hapje en een drankje elkaar voorstellen ( want niet iedereen kent elkaar natuurlijk) en dan vertellen wat je zoal doet op een doordeweekse dag. Ik heb een hoop nieuwe dingen geleerd over mensen die ik toch best vaak zie en spreek! Was erg leuk. Toen werd ons feestje even verstoord door een Junebug! (dikke tor) Ik stond al in de gang, en Cara kwam mij bijstand verlenen. Omalu probeerde hem te vliegemepperen, maar ja, dat werkte niet echt. En toen kwam nuchtere nederlandse Ellen. En die vangt em gewoon ff in een bekertje en gooit em in de tuin!! WAHAA! Gejuig. Lucy schreeuwde nog: call the police, maar dat was gelukkig toch niet nodig. Tja moet je een tor in een kamer vol meiden gooien, das toch ook gek!?
Daarna zijn we speciale baby shower spelletjes gaan doen. babybingo: Omalu las beschrijvingen voor van dingen die met baby te maken hebben en dan moesten we proberen een streep op onze bingokaart vol te krijgen. Was erg geinig. Daarna speelden we wordscramble. Daarbij zijn alle letters van babywoorden door elkaar gehusseld en moet je proberen de oorspronkelijke woorden terug te vinden. Dat is in het Nederlands al lastig, maar in het engels nog een beetje meer. Cara kwam al tussen mij en Ellen in zitten om ons te laten spieken. Maar na een tijdje zei ze: Els ik wordt zenuwachtig van jouw gekrabblen, je hebt er meer dan ik!! Mag ik niet even bij jou spieken. We hadden enorme lol. Er waren 18 woorden en Somaria had er 14 van gevonden!! SUPER KNAP!
En toen was het cadeautjes uitpak tijd. Hele lieve kleertjes gekregen en dekentje en een slaapschaap (dat is een knuffel die ook lieve geluidjes kan maken om baby te helpen slapen) Hij is heel zacht. Ik heb het muziekdoosje eruit gehaald, en bij Rens getest. Hij vond het erg mooi, vooral de regen. Verder nog een boek met bijbehorende knuffel en allerlei andere lieve dingetjes voor baby. Ellen had een mooie slab genaaid met daarop babies naam! Want die weet zij al!! :) Heel leuk, dan is iig duidelijk van wie die slab is :D
Het was een super gezellige avond, die werd afgesloten met een lekker kopje decaf-koffie en vruchtentaart. Een hele nieuwe ervaring, waar ik heel blij mee ben. Tis toch erg Amerikaans nog en nu kan ik mijn 'kennis' gebruiken om mn Nederlandse vriendinnen ermee te verrassen. :) Who knows.
Baby is een Echte Texaan, en heeft een warm Texaans welkom gekregen. Erg gaaf.
Daarna zijn we speciale baby shower spelletjes gaan doen. babybingo: Omalu las beschrijvingen voor van dingen die met baby te maken hebben en dan moesten we proberen een streep op onze bingokaart vol te krijgen. Was erg geinig. Daarna speelden we wordscramble. Daarbij zijn alle letters van babywoorden door elkaar gehusseld en moet je proberen de oorspronkelijke woorden terug te vinden. Dat is in het Nederlands al lastig, maar in het engels nog een beetje meer. Cara kwam al tussen mij en Ellen in zitten om ons te laten spieken. Maar na een tijdje zei ze: Els ik wordt zenuwachtig van jouw gekrabblen, je hebt er meer dan ik!! Mag ik niet even bij jou spieken. We hadden enorme lol. Er waren 18 woorden en Somaria had er 14 van gevonden!! SUPER KNAP!
En toen was het cadeautjes uitpak tijd. Hele lieve kleertjes gekregen en dekentje en een slaapschaap (dat is een knuffel die ook lieve geluidjes kan maken om baby te helpen slapen) Hij is heel zacht. Ik heb het muziekdoosje eruit gehaald, en bij Rens getest. Hij vond het erg mooi, vooral de regen. Verder nog een boek met bijbehorende knuffel en allerlei andere lieve dingetjes voor baby. Ellen had een mooie slab genaaid met daarop babies naam! Want die weet zij al!! :) Heel leuk, dan is iig duidelijk van wie die slab is :D
Het was een super gezellige avond, die werd afgesloten met een lekker kopje decaf-koffie en vruchtentaart. Een hele nieuwe ervaring, waar ik heel blij mee ben. Tis toch erg Amerikaans nog en nu kan ik mijn 'kennis' gebruiken om mn Nederlandse vriendinnen ermee te verrassen. :) Who knows.
Baby is een Echte Texaan, en heeft een warm Texaans welkom gekregen. Erg gaaf.
Monday, May 21, 2012
Ontwikkelingen
Wat is er een hoop gebeurd de laatste tijd! Ineens bedachtten we ons dat we in oktober al weer drie jaar hier zouden zijn. En dat was ons maximum. Dan ga je toch nadenken over wat je wil, en wat je kan. Nou waren er heel veel opties. Waar we heel dankbaar voor zijn, maar de keuze ook weer moeilijk maakte. Uiteindelijk gebeurde er van alles en nog wat, waaronder een sollicitatie-trip van Koos naar Nederland. Met als resultaat dat hij lekker bij Marin blijft! Haha. Hij gaat wel op een andere afdeling werken en is er heel enthousiast over.
Rens kan ook niet wachten. Hij heeft het steeds over naar Nederland met het vliegtuig als baby is geboren. En daar heeft hij het al maanden over. Toch raar voor zon ventje dat totaal geen begrip van tijd heeft. Alles is: eerst dit en dan dat, en dan gebeurt er nog het een en anders, en DAN gaan we naar Nederland. De laatste tijd heeft hij het ook ineens over sneeuw, geen idee waar hij dat vandaan heeft met 35 graden hier!!
Nou mogen we dit jaar echt niet klagen. We hebben een heel milde lente gehad. Normaal is mei echt al heel heet, maar het begint net deze week pas. En nu koel je ook echt nog wel lekker af als je in het zwembad duikt.
We moesten erg lachen om Rens. Koos had op de OTC een kinder duikbril gekregen. Dus wij die bij Rens op zn neus geplakt. Vond hij machtig interessant natuurlijk. Wij dachten dat het verder niets uit zou halen. Hij vond het vreselijk om onder water te gaan met zn hoofd en zat dan altijd te niesen en te proesten, maar met die duikbril is hij fearless! Hij springt van de kant, met zn bandjes om, gaat koppie onder, komt weer boven, en is helemaal happy! Nog een keer!!! Van de glijbaan in de pool, ook geen probleem. Hij haalt nu allerlei duik-capriolen uit, want hij heeft toch een duikbril! Ideaal. Nu alleen nog nieuwe bandjes halen, want deze zijn lek en moet je na elke sprong zo'n beetje opblazen. Je blaast de lucht er zowat doorheen. Misschien wel een goede manier om echt te leren zwemmen!? Thomas wil ook graag zn bandjes om, maar ze doen nog niets voor hem. Hij is er echt nog te klein voor. En na 5 minuten in het zwembad krijgt hij al blauwe lippen en bibbers. Gek, want het water is toch zon 28 graden. En buiten het water is het 35. We zijn al blij dat hij zn bandjes zo leuk vindt. Beter dan een gevecht om ze aan te moeten doen. Ik denk dat t komt door de visjes die er op staan. Die vindt hij erg mooi.
Dan hebben we nog ons kleintje dat er binnenkort aan zit te komen. Tis nu al een eigenwijsje. Hij zit verkeerd om, dus met zn koppie boven. maar ik heb sterk het idee dat dit drie keer per dag verandert. Ondanks het feit dat daar eigenlijk geen ruimte voor is. Hij zit tot aan mn borstbeen , half verstoppeld onder mn ribben. Soms ligt ie overdwars, en hij is erg krachtig. wat goed is natuurlijk. maar minder leuk voor mijn ingewanden. Nog vijf weekjes te gaan volgens de officiele datum. (Welke baby komt er nou op de officiele datum!? Afgezien van mijn beide neefjes dan...)
Ik had nog wel twintig dingen te vertellen, maar ik ben ze nu even vergeten, dus hier laten we het weer bij. En omdat ons fototoestel leeg ( zonder batterijen) was, heb ik de laatste tijd geen foto's gemaakt. Ik kon het stekkertje van de batterij-oplader niet vinden, en dus elke keer frusteren als er een KODAK-momentje was. Nou is t opgelost, want als baby komt moet t ding t ook gewoon doen natuurlijk. Dus ik ga weer aan het fotomaken. En jullie houden er dus nog wat te goed.
x *s Hoefakker
ps: Oh ja, En wat ik dusnog vergeten was. Koos had de vrijdag na hemelvaart vrij, en heeft als een razende aan de wieg gewerkt. Hij was heel druk met de kopse kanten van de wieg. En Zaterdag heeft hij weer heel goed gewerkt en Rens had geholpen. Koos zei: Ik denk niet dat we vandaag een visueel resultaat zullen hebben.... Maar hij had hem AF!!!! Nog niet zo af dat baby er nu in kan, maar helemaal in elkaar. Hij moet nog geschuurd en er moeten nog latjes gemaakt voor de bodem, maar dat is het. Hij is af! En hij staat mooi te wezen in de garage. Ik ben zoooo trots op mijn man! Wat een knapperd, misschien moet hij iets in de houtbewerking gaan doen :) (als vrijetijdsbesteding dan maar...)
nog een x
Rens kan ook niet wachten. Hij heeft het steeds over naar Nederland met het vliegtuig als baby is geboren. En daar heeft hij het al maanden over. Toch raar voor zon ventje dat totaal geen begrip van tijd heeft. Alles is: eerst dit en dan dat, en dan gebeurt er nog het een en anders, en DAN gaan we naar Nederland. De laatste tijd heeft hij het ook ineens over sneeuw, geen idee waar hij dat vandaan heeft met 35 graden hier!!
Nou mogen we dit jaar echt niet klagen. We hebben een heel milde lente gehad. Normaal is mei echt al heel heet, maar het begint net deze week pas. En nu koel je ook echt nog wel lekker af als je in het zwembad duikt.
We moesten erg lachen om Rens. Koos had op de OTC een kinder duikbril gekregen. Dus wij die bij Rens op zn neus geplakt. Vond hij machtig interessant natuurlijk. Wij dachten dat het verder niets uit zou halen. Hij vond het vreselijk om onder water te gaan met zn hoofd en zat dan altijd te niesen en te proesten, maar met die duikbril is hij fearless! Hij springt van de kant, met zn bandjes om, gaat koppie onder, komt weer boven, en is helemaal happy! Nog een keer!!! Van de glijbaan in de pool, ook geen probleem. Hij haalt nu allerlei duik-capriolen uit, want hij heeft toch een duikbril! Ideaal. Nu alleen nog nieuwe bandjes halen, want deze zijn lek en moet je na elke sprong zo'n beetje opblazen. Je blaast de lucht er zowat doorheen. Misschien wel een goede manier om echt te leren zwemmen!? Thomas wil ook graag zn bandjes om, maar ze doen nog niets voor hem. Hij is er echt nog te klein voor. En na 5 minuten in het zwembad krijgt hij al blauwe lippen en bibbers. Gek, want het water is toch zon 28 graden. En buiten het water is het 35. We zijn al blij dat hij zn bandjes zo leuk vindt. Beter dan een gevecht om ze aan te moeten doen. Ik denk dat t komt door de visjes die er op staan. Die vindt hij erg mooi.
Dan hebben we nog ons kleintje dat er binnenkort aan zit te komen. Tis nu al een eigenwijsje. Hij zit verkeerd om, dus met zn koppie boven. maar ik heb sterk het idee dat dit drie keer per dag verandert. Ondanks het feit dat daar eigenlijk geen ruimte voor is. Hij zit tot aan mn borstbeen , half verstoppeld onder mn ribben. Soms ligt ie overdwars, en hij is erg krachtig. wat goed is natuurlijk. maar minder leuk voor mijn ingewanden. Nog vijf weekjes te gaan volgens de officiele datum. (Welke baby komt er nou op de officiele datum!? Afgezien van mijn beide neefjes dan...)
Ik had nog wel twintig dingen te vertellen, maar ik ben ze nu even vergeten, dus hier laten we het weer bij. En omdat ons fototoestel leeg ( zonder batterijen) was, heb ik de laatste tijd geen foto's gemaakt. Ik kon het stekkertje van de batterij-oplader niet vinden, en dus elke keer frusteren als er een KODAK-momentje was. Nou is t opgelost, want als baby komt moet t ding t ook gewoon doen natuurlijk. Dus ik ga weer aan het fotomaken. En jullie houden er dus nog wat te goed.
x *s Hoefakker
ps: Oh ja, En wat ik dusnog vergeten was. Koos had de vrijdag na hemelvaart vrij, en heeft als een razende aan de wieg gewerkt. Hij was heel druk met de kopse kanten van de wieg. En Zaterdag heeft hij weer heel goed gewerkt en Rens had geholpen. Koos zei: Ik denk niet dat we vandaag een visueel resultaat zullen hebben.... Maar hij had hem AF!!!! Nog niet zo af dat baby er nu in kan, maar helemaal in elkaar. Hij moet nog geschuurd en er moeten nog latjes gemaakt voor de bodem, maar dat is het. Hij is af! En hij staat mooi te wezen in de garage. Ik ben zoooo trots op mijn man! Wat een knapperd, misschien moet hij iets in de houtbewerking gaan doen :) (als vrijetijdsbesteding dan maar...)
nog een x
Monday, April 30, 2012
Veel bezoek ineens!
En toen werd van de een op de andere dag besloten dat Koos wel eventjes naar Nederland zou vliegen. Zit ik daar in mn uppie. Gelukkig kwam Jacodien hier logeren. Zij wonen 3 uur van Houston af en moesten schoonmama van het vliegveld halen. Maar om nou 3 uur heen en 3 uur terug in de auto te moeten op 1 dag met twee kinderen....dat is niet ideaal. Dus kwam ze gezellig hier met de kiddo's. Rens en Thomas vonden het erg leuk om met Boaz en Zarah te spelen. En ik vond het heel gezellig met Jacodien. Jammer dat we elkaar niet eerder ontmoet hebben.
We hadden gedacht 1 dagje wat leuks te doen en ergens heen te gaan. We rijden naar Hermann park ( waar ook de dierentuin is) daar is een enorme parkeerplaats. Maar helaas uiteraard vandaag is er 'iets' te doen in Hermann Park en omstreken en staat elke centimeter vol met gele schoolbussen van all-over-Houston en zelfs nog heel wat van daarbuiten. DRUK! En nou wil het zo zijn dat als ik de andere kant Hermann park uitrij ik NOOIT weet hoe ik weer terug naar huis moet. Dus verdwaalden we zonder tomtom en reden we maar wat rondjes totdat ik weer genoeg herkenningspunten had om gericht ergens heen te gaan. Uiteindelijk kwamen we in de Galleria-Mall terecht en hebben de kids daar in de speeltuin gespeeld. Zij vonden het prima. de kleintjes hebben lekker geslapen tijdens de rit. Boaz en Rens hadden lol achterin.
Toen kwam Koos weer thuis, wat heerlijk was. En hij zn tasje natuurlijk volgestopt met lekkere koekjes en andere dingen die je wel in je caary-on mag meenemen. Ook chocolaatjes en dropjes. Dat was woensdag.
Vrijdag kwam oom Wim aan in Houston, want hij is hier voor de OTC. De hele zondag is hij bij ons geweest en dat was Megagezellig! Hij had nog meer nederlandse dingetjes meegenomen. Lekker stroopwafels, dropjes. Bobotie (dat is niet NL, maar hier kennen ze het niet) 4 fotoboeken die wij in Nl hadden besteld en van die super leuke AH-kleintjes. Daar krijg je mij al Lyrisch mee, Rens en Thomas vinden ze ook leuk. Thomas met name de banaan en de appelmoes. Rens speelt echt winkeltje. hij 'bliept' de producten, stopt ze in een klein zakje, en mama mag met de muntjes betalen. Hij vindt ze erg mooi.
Nu is het maandag morgen. Rens is naar school ( met het nodige gekrijs dat daar tegenwoordig aan te pas komt) En Thomas speelt lekker met boekjes en zn loopauto. Thomas mist Rens altijd wel. Hij heeft een schaduw nodig denk ik.
Zo, dat was het weer even, jullie zijn weer een beetje op de hoogte. Ik ga proberen iets met de foto;s te regelen zodat jullie af en toe ook nog wat kiekjes van ons kunnen zien. Sinds ik google+ heb snap ik nergens meer wat van. Dus vanavond heb ik tijd om daar is even in te duiken.
Knuffels van *s Hoefakkers en baby3
We hadden gedacht 1 dagje wat leuks te doen en ergens heen te gaan. We rijden naar Hermann park ( waar ook de dierentuin is) daar is een enorme parkeerplaats. Maar helaas uiteraard vandaag is er 'iets' te doen in Hermann Park en omstreken en staat elke centimeter vol met gele schoolbussen van all-over-Houston en zelfs nog heel wat van daarbuiten. DRUK! En nou wil het zo zijn dat als ik de andere kant Hermann park uitrij ik NOOIT weet hoe ik weer terug naar huis moet. Dus verdwaalden we zonder tomtom en reden we maar wat rondjes totdat ik weer genoeg herkenningspunten had om gericht ergens heen te gaan. Uiteindelijk kwamen we in de Galleria-Mall terecht en hebben de kids daar in de speeltuin gespeeld. Zij vonden het prima. de kleintjes hebben lekker geslapen tijdens de rit. Boaz en Rens hadden lol achterin.
Toen kwam Koos weer thuis, wat heerlijk was. En hij zn tasje natuurlijk volgestopt met lekkere koekjes en andere dingen die je wel in je caary-on mag meenemen. Ook chocolaatjes en dropjes. Dat was woensdag.
Vrijdag kwam oom Wim aan in Houston, want hij is hier voor de OTC. De hele zondag is hij bij ons geweest en dat was Megagezellig! Hij had nog meer nederlandse dingetjes meegenomen. Lekker stroopwafels, dropjes. Bobotie (dat is niet NL, maar hier kennen ze het niet) 4 fotoboeken die wij in Nl hadden besteld en van die super leuke AH-kleintjes. Daar krijg je mij al Lyrisch mee, Rens en Thomas vinden ze ook leuk. Thomas met name de banaan en de appelmoes. Rens speelt echt winkeltje. hij 'bliept' de producten, stopt ze in een klein zakje, en mama mag met de muntjes betalen. Hij vindt ze erg mooi.
Nu is het maandag morgen. Rens is naar school ( met het nodige gekrijs dat daar tegenwoordig aan te pas komt) En Thomas speelt lekker met boekjes en zn loopauto. Thomas mist Rens altijd wel. Hij heeft een schaduw nodig denk ik.
Zo, dat was het weer even, jullie zijn weer een beetje op de hoogte. Ik ga proberen iets met de foto;s te regelen zodat jullie af en toe ook nog wat kiekjes van ons kunnen zien. Sinds ik google+ heb snap ik nergens meer wat van. Dus vanavond heb ik tijd om daar is even in te duiken.
Knuffels van *s Hoefakkers en baby3
Wednesday, April 4, 2012
Rens de grappenmaker
Zo even een aantal uitspraken van Rens op een gewone doordeweekse dag.
's Morgens in de dierentuin had hij een mooie stempel van een aap op zijn hand gekregen. Dus hij laat hem zien aan papa, 's avonds bij het eten. Papa zegt: Oh, dat is een mooie tijger! Het gezicht wat Rens dan trekt is niet te beschrijven, maar een halve minuut lang zit hij met hoog opgetrokken wenkbrauwen, kin iets naar beneden, ogen af en toe draaien alsof hij zegt: Naah jaaaa zeg... Een tijger. Hoe komt ie erbij? Wat kan ik hier nou voor zinnigs op zeggen?! Ik wist niet dat die papa zo stompzinnig kon zijn.
Goed, dat zegt hij dus met zijn gezicht. Uiteindelijk vraagt mama: Nee he Rens, dat is geen tijger. Wat is dat wel? En alsof het de normaalste zaak van de wereld is, zonder enige stemverheffing: Een vis.
Nog eentje dan: Afgelopen tijd staat in het teken van Pasen en eieren enzo. Dus mama vraagt, wijzend naar een plaatje van een kip: Wat is dat? Rens: Een kip. Mama: Wat legt de kip? Rens: Eieren. Mama: En wat zit er in de eieren? Rens: SNOEPJES!
's Morgens in de dierentuin had hij een mooie stempel van een aap op zijn hand gekregen. Dus hij laat hem zien aan papa, 's avonds bij het eten. Papa zegt: Oh, dat is een mooie tijger! Het gezicht wat Rens dan trekt is niet te beschrijven, maar een halve minuut lang zit hij met hoog opgetrokken wenkbrauwen, kin iets naar beneden, ogen af en toe draaien alsof hij zegt: Naah jaaaa zeg... Een tijger. Hoe komt ie erbij? Wat kan ik hier nou voor zinnigs op zeggen?! Ik wist niet dat die papa zo stompzinnig kon zijn.
Goed, dat zegt hij dus met zijn gezicht. Uiteindelijk vraagt mama: Nee he Rens, dat is geen tijger. Wat is dat wel? En alsof het de normaalste zaak van de wereld is, zonder enige stemverheffing: Een vis.
Nog eentje dan: Afgelopen tijd staat in het teken van Pasen en eieren enzo. Dus mama vraagt, wijzend naar een plaatje van een kip: Wat is dat? Rens: Een kip. Mama: Wat legt de kip? Rens: Eieren. Mama: En wat zit er in de eieren? Rens: SNOEPJES!
Thursday, March 29, 2012
Texas Way
Nog een leuk verhaaltje over een Texaan bij ons in de community group van de kerk (wijk). Hij is al ruim 70 jaar, Texaans accent, houdt van jagen en heeft zijn verzameling geweren laten zien, die in de kast in zijn studeerkamer staan. Dus laatst vertelde hij dat hij zondagmorgen om 3 uur iets hoorde in huis. Ik vertel het even in het Engels, denk zijn accent erbij, dan wordt het een stuk levendiger. Voor ons in ieder geval.
'And I just had surgery on my eye, so at night I'm wearing a patch taped all around my head. So I heard this noise, and grabbed my 20 gauge shotgun from my drawer next to my bed and went lookin'. Going through the house, switching on lights ready to blast him. In the living I saw a squirrel. So I grabbed my other gun, a .20 rifle, and tried to shoot him. BAAANNNGGG! Well, that set the alarm of. So here I was, in the living, in the middle of the night, wearing my underpants and a T-shirt, a patch on the eye, rifle in the one hand answering the phone, because the security people called in. So I said to them everything is just fine. But that squirrel got away! So I closed all the doors to trap him somewhere in the house, and went back to sleep.
In the morning we first went to church, and after lunch we went on home again. So I was looking for that squirrel, with my rifle ready. Then Omalu (z'n vrouw) sat in her chair and immediately jumped out again, because that squirrel had been hiding in her chair! So he ran under her chair, and sat still. So very quitely I went up behind him. I saw his tail sticking out under the chair. I put my rifle on the floor right up his ass, and very quitely... BAAANNNGGG! Well, that got him good, he was dead.'
Hier de vertaling:
'En ik had net een operatie aan mijn oog gehad, dus' s nachts draag ik een lapje voor mijn oog met een hoop tape rondom mijn hoofd. Dus ik hoorde dat geluid, en pakte mijn 20 gauge shotgun uit mijn la naast mijn bed en ging op onderzoek uit. Door het huis lopen, lampen aan waar ik kom, klaar om hem overhoop te schieten. In de woonkamer zag ik een eekhoorn. Dus ik pakte mijn andere geweer, een 0.20 geweer, en probeerde hem te schieten. BAAANNNGGG! Nou, daar ging het alarm van af. Dus daar stond ik, in de woonkamer, in het midden van de nacht, met mijn onderbroek en een T-shirt, een lap op het oog, geweer in de ene hand telefoon in de andere, omdat de beveiliging belde. Dus zei ik: alles prima. Maar die eekhoorn ontsnapte! Dus sloot ik alle deuren om hem te vangen ergens in het huis, en ging weer slapen.
In de ochtend gingen we eerst naar de kerk, en na de lunch gingen we op weer naar huis. Dus ik was op zoek naar die eekhoorn, met mijn geweer klaar. Toen ging Omalu (z'n vrouw) in haar stoel zitten en onmiddellijk sprong ze er weer uit, want die eekhoorn had zich verstopt in haar stoel! Hij liep onder haar stoel, en bleef rustig. Dus heel voorzichtig ging ik achter hem zitten. Ik zag zijn staart onder de stoel vandaan komen. Ik legde mijn geweer op de grond recht in zijn kont, en heel voorzichtig... BAAANNNGGG! Nou, toen had ik hem goed, hij was morsdood.'
Een andere keer wastie in de keuken, maar besloot toch maar niet te schieten, 'because that would make holes in the cabinets, and Omalu might not like it.' (want dat zou gaten maken in de keukendeurtjes, en dat zou Omalu wel niet leuk vinden'). Een andere keer ging hij buiten op jacht naar squirrels (mag natuurlijk niet in de stad), en probeerde hij ze van de nok van z'n dak af te schieten. Dus geen uitzondering, just another day at the Cole's. Je lacht je slap met zijn verhalen.
Nog een ander verhaal van een Texaan (opa van iemand van de bijbel studie). Die had een heleboel schulden gemaakt, dus toen verhuisde hij gewoon naar Mississippi. Een aantal jaar later verhuisde hij weer terug naar Texas, en de reden mag je raden...
Toen Texas nog geen lid van de US was, gingen veel mensen die gezocht werden door de Sherrif hierheen. En dan hingen ze een briefje op de deur: 'Gone to Texas'. Nog steeds wel een soort van bekende uitspraak...
Nou, tot zover even onze Texas verhalen.
'And I just had surgery on my eye, so at night I'm wearing a patch taped all around my head. So I heard this noise, and grabbed my 20 gauge shotgun from my drawer next to my bed and went lookin'. Going through the house, switching on lights ready to blast him. In the living I saw a squirrel. So I grabbed my other gun, a .20 rifle, and tried to shoot him. BAAANNNGGG! Well, that set the alarm of. So here I was, in the living, in the middle of the night, wearing my underpants and a T-shirt, a patch on the eye, rifle in the one hand answering the phone, because the security people called in. So I said to them everything is just fine. But that squirrel got away! So I closed all the doors to trap him somewhere in the house, and went back to sleep.
In the morning we first went to church, and after lunch we went on home again. So I was looking for that squirrel, with my rifle ready. Then Omalu (z'n vrouw) sat in her chair and immediately jumped out again, because that squirrel had been hiding in her chair! So he ran under her chair, and sat still. So very quitely I went up behind him. I saw his tail sticking out under the chair. I put my rifle on the floor right up his ass, and very quitely... BAAANNNGGG! Well, that got him good, he was dead.'
Hier de vertaling:
'En ik had net een operatie aan mijn oog gehad, dus' s nachts draag ik een lapje voor mijn oog met een hoop tape rondom mijn hoofd. Dus ik hoorde dat geluid, en pakte mijn 20 gauge shotgun uit mijn la naast mijn bed en ging op onderzoek uit. Door het huis lopen, lampen aan waar ik kom, klaar om hem overhoop te schieten. In de woonkamer zag ik een eekhoorn. Dus ik pakte mijn andere geweer, een 0.20 geweer, en probeerde hem te schieten. BAAANNNGGG! Nou, daar ging het alarm van af. Dus daar stond ik, in de woonkamer, in het midden van de nacht, met mijn onderbroek en een T-shirt, een lap op het oog, geweer in de ene hand telefoon in de andere, omdat de beveiliging belde. Dus zei ik: alles prima. Maar die eekhoorn ontsnapte! Dus sloot ik alle deuren om hem te vangen ergens in het huis, en ging weer slapen.
In de ochtend gingen we eerst naar de kerk, en na de lunch gingen we op weer naar huis. Dus ik was op zoek naar die eekhoorn, met mijn geweer klaar. Toen ging Omalu (z'n vrouw) in haar stoel zitten en onmiddellijk sprong ze er weer uit, want die eekhoorn had zich verstopt in haar stoel! Hij liep onder haar stoel, en bleef rustig. Dus heel voorzichtig ging ik achter hem zitten. Ik zag zijn staart onder de stoel vandaan komen. Ik legde mijn geweer op de grond recht in zijn kont, en heel voorzichtig... BAAANNNGGG! Nou, toen had ik hem goed, hij was morsdood.'
Een andere keer wastie in de keuken, maar besloot toch maar niet te schieten, 'because that would make holes in the cabinets, and Omalu might not like it.' (want dat zou gaten maken in de keukendeurtjes, en dat zou Omalu wel niet leuk vinden'). Een andere keer ging hij buiten op jacht naar squirrels (mag natuurlijk niet in de stad), en probeerde hij ze van de nok van z'n dak af te schieten. Dus geen uitzondering, just another day at the Cole's. Je lacht je slap met zijn verhalen.
Nog een ander verhaal van een Texaan (opa van iemand van de bijbel studie). Die had een heleboel schulden gemaakt, dus toen verhuisde hij gewoon naar Mississippi. Een aantal jaar later verhuisde hij weer terug naar Texas, en de reden mag je raden...
Toen Texas nog geen lid van de US was, gingen veel mensen die gezocht werden door de Sherrif hierheen. En dan hingen ze een briefje op de deur: 'Gone to Texas'. Nog steeds wel een soort van bekende uitspraak...
Nou, tot zover even onze Texas verhalen.
Saturday, March 24, 2012
bezoekje Galveston
het is super prachtig zomer weer en dus dachtten we maar weer eens naar het strand te gaan. Een nieuwe ervaring voor Thomas en voor Rens ook leuk nu die wat groter is.
Ze vonden het heerlijk. Helaas vergeten de camera mee te nemen. Thomas is nu net zo oud als Rens was toen we de foto's van galveston hadden gemaakt. Rens zat toen lekker op zn blote billen in de golfjes naar de zee te wijzen. Thomas daarentegen rent er enthousiast op af. Valt en buitelt en stampt en zit geen seconde stil. Telkens kijken naar zn voeten en de terugtrekkende zee en dan weer omvallen, want dat doet iets geks met je orientatievermogen. Rens heeft heel gedurfd met papa gezwommen en gesprongen in de golven, en later nog een heleboel schelpen gezocht, terwijl Thomas het kleed onder het zand aan het verstoppen was. Later nog geprobeerd om ook de kinderwagen en de bal te verstoppen, maar er was niet genoeg zand op t strand. Smiddags om 1 uur werd het echt te warm. De zon is erg sterk en je voelt hem zo branden. Alles weer ingepakt en weer terug naar huis gereden. Toch lekker, twee uurtjes aan het strand.
Ze vonden het heerlijk. Helaas vergeten de camera mee te nemen. Thomas is nu net zo oud als Rens was toen we de foto's van galveston hadden gemaakt. Rens zat toen lekker op zn blote billen in de golfjes naar de zee te wijzen. Thomas daarentegen rent er enthousiast op af. Valt en buitelt en stampt en zit geen seconde stil. Telkens kijken naar zn voeten en de terugtrekkende zee en dan weer omvallen, want dat doet iets geks met je orientatievermogen. Rens heeft heel gedurfd met papa gezwommen en gesprongen in de golven, en later nog een heleboel schelpen gezocht, terwijl Thomas het kleed onder het zand aan het verstoppen was. Later nog geprobeerd om ook de kinderwagen en de bal te verstoppen, maar er was niet genoeg zand op t strand. Smiddags om 1 uur werd het echt te warm. De zon is erg sterk en je voelt hem zo branden. Alles weer ingepakt en weer terug naar huis gereden. Toch lekker, twee uurtjes aan het strand.
Wednesday, March 14, 2012
Vorderingen in de US
Hoi Allemaal,
het is natuurlijk weer erg lang geleden en ik denk vaak: Oh das leuk voor op t blog. Maar vind maar eens tijd om ook daadwerkelijk te bloggen. Het is niet eerlijk om alles achter te houden, dus nu ga ik proberen de leuke dingen van de afgelopen tijd weer op te halen.
Rens gaat sinds Januari naar 'school'. Dat is MDO Mothers Day Out, en zo voelt het soms ook. Heerlijk even zonder Rens, die allemaal dingen wil doen die niet zo handig zijn met Thomas over de vloer. En Thomas kan nu ook even lekker quality-time met mama hebben. Daarbij vindt Rens het geweldig op school. Lekker spelen, knutselen, zingen en engels leren. En dan gaat GOEHOED! Hij verteld heel veel in het Engels nu. Hij switched heel makkelijk tussen de twee en sommige dingen vindt hij ook gewoon makkelijker om in het engels te zeggen.
De laatste tijd zijn dingen 'Funny'. Lieveheersbeestjes bestaan niet, dat zijn Ladybugs. En zo zijn er nog wel duizend dingen. Zitten mag hij wel, en dat weet ie heel goed. Dus als ik zeg Nee Thomas niet op de bank, kijkt ie me verontwaardigd aan en zegt ie. Sitte! Tegenwoordig hebben we een harnasje voor hem, want hij loopt steeds weg. Dus de kleine stukje mag hij nu aan t lijntje ;) Tis wel even wennen voor hem, maar t gaat steeds beter.
Van de week waren we bij de verloskundige om even baby3 te checken. En elke keer als we daar zijn sloopt hij weer iets. Ik schaam me een ongeluk. Deze keer heeft ie de bekerdispenser van het waterreservoir getrokken. Sorry heb er even geen andere woorden voor. gebruik je fantasie, twas in ieder geval niet leuk! Verder trok hij nog een kast over zich heen, ik was niet snel genoeg... En liep hij ineens met de bloedbuisjes van iemand anders. ARGH!!! Toen ik zwanger was van Thomas kwam de verloskundige altijd bij ons langs, maar nu ze een eigen office heeft, mogen wij langs haar, met alle gevolgen van dien... Daarbij is Rens een makkelijk, rustig jongetje, dat MEGA geinteresseerd is in alles wat de verloskundige doet. Met een concentratieboog waar menig volwassene jaloers op is. Thomas kan max 2 min hetzelfde doen. Lekker dwarrel dattie is. Guitig ondeugend, altijd gevaarlijke dingen opzoeken etc. etc. Zo'n Schatje!! Maar de verloskundige kon wel zien dat ie mn bloeddruk deed stijgen! Jah h`eh`e!
Afgelopen weekend zijn we naar Fort Worth geweest. Daar wonen vrienden van ons. Het was heeeeel gezellig. Het regende het hele weekend, maar dat deed het in Houston ook, dus wat maakt t uit!? Bovendien vermaakten we ons wel met elkaar. En de kids hadden t ook Heerlijk! Ze wonen daar alweer bijna een jaar, maar Rens is nog steeds helemaal weg van Penny. En Thomas vindt Ellie het einde. Ze hebben heerlijk gespeeld in de speelkamer en zaterdags zijn we ook nog naar t kindermuseum geweest. Rens mocht in Penny's slaapzak slapen, en dat vond ie zoo geweldig, dat ie zelfs smiddags met liefde een uurtje plat ging. Gewoon om maar in de slaapzak te mogen liggen. In de tuin staat een gastenhuisje, waar wij gelogeerd hebben. Erg gezellig. Rens noemde het al 'ons huis'...jaja, had je gedroomd jongen!
Sarah nam me nog mee naar een winkel. en rara. het was de ALDI. met echte lekkere chocolaatjes en koekjes en speciale andere dingen dan Amerikaans. Oh wat ben ik stiekem een beetje jaloers! Ik heb al gekeken of ALDI misschien ook in Houston komt, maar daar kon ik niets over vinden. Jammer jammer. 5 uur rijden voor een winkel met lekkere chocolaatjes is natuurlijk ook niet echt de moeite waard. Maar t voelde echt 'thuisig'. Leuk leuk! En ik hoorde dat er misschien toch nog wel een H&M in Houston komt. Ook handig! We zullen t allemaal wel zien. Die dingen gebeuren toch meestal niet in een weekm dus misschien zitten we dan wel weer in Nederland!?
Koos speelt Axis and Allies. Ik doe nooit mee, want het is oorlogje, en je moet veel te hard nadenken. Arme jongen doet er bijna een week over om het spel af te ronden, maar hij vindt het zelfs nog wel leuk om in zn eentje te spelen.
Ons broodbak-gebeuren gaat ook volgens plan. Af en toe proberen we eens een ander recept, maar niets werkt zo goed als on goeie-ouwe Vreugdenhil-brood. dat is het recept dat we van Wim Vreugdenhil hebben gekregen en dat het best rijst en het best smaakt. Als je wil kan je er allerlei dingen ingooien om het speciaal te maken. zoals kaneel, of noten, of gekke zaadjes. Het leuke is dat we nooit meer brood hoeven te kopen in de winkel. We hebben een tijdje brood besteld, maar je wist nooit van te voren of t ook goed zou zijn. Soms was het niet gerezen en kreeg je 6 knuppels mee naar huis. Zeer treurig! Als we het nu verprutsen is t onze eigen schuld en eten we op zn amerikaans. Cereals met melk of pancakes of fruit met yoghurt.
Nou ik heb kramp in mn linker-ringvinger van al dat typen, dus meer nieuwtjes volgen een andere keer. Hopelijk tot snel.
*s Hoefakker
het is natuurlijk weer erg lang geleden en ik denk vaak: Oh das leuk voor op t blog. Maar vind maar eens tijd om ook daadwerkelijk te bloggen. Het is niet eerlijk om alles achter te houden, dus nu ga ik proberen de leuke dingen van de afgelopen tijd weer op te halen.
Rens gaat sinds Januari naar 'school'. Dat is MDO Mothers Day Out, en zo voelt het soms ook. Heerlijk even zonder Rens, die allemaal dingen wil doen die niet zo handig zijn met Thomas over de vloer. En Thomas kan nu ook even lekker quality-time met mama hebben. Daarbij vindt Rens het geweldig op school. Lekker spelen, knutselen, zingen en engels leren. En dan gaat GOEHOED! Hij verteld heel veel in het Engels nu. Hij switched heel makkelijk tussen de twee en sommige dingen vindt hij ook gewoon makkelijker om in het engels te zeggen.
De laatste tijd zijn dingen 'Funny'. Lieveheersbeestjes bestaan niet, dat zijn Ladybugs. En zo zijn er nog wel duizend dingen. Zitten mag hij wel, en dat weet ie heel goed. Dus als ik zeg Nee Thomas niet op de bank, kijkt ie me verontwaardigd aan en zegt ie. Sitte! Tegenwoordig hebben we een harnasje voor hem, want hij loopt steeds weg. Dus de kleine stukje mag hij nu aan t lijntje ;) Tis wel even wennen voor hem, maar t gaat steeds beter.
Van de week waren we bij de verloskundige om even baby3 te checken. En elke keer als we daar zijn sloopt hij weer iets. Ik schaam me een ongeluk. Deze keer heeft ie de bekerdispenser van het waterreservoir getrokken. Sorry heb er even geen andere woorden voor. gebruik je fantasie, twas in ieder geval niet leuk! Verder trok hij nog een kast over zich heen, ik was niet snel genoeg... En liep hij ineens met de bloedbuisjes van iemand anders. ARGH!!! Toen ik zwanger was van Thomas kwam de verloskundige altijd bij ons langs, maar nu ze een eigen office heeft, mogen wij langs haar, met alle gevolgen van dien... Daarbij is Rens een makkelijk, rustig jongetje, dat MEGA geinteresseerd is in alles wat de verloskundige doet. Met een concentratieboog waar menig volwassene jaloers op is. Thomas kan max 2 min hetzelfde doen. Lekker dwarrel dattie is. Guitig ondeugend, altijd gevaarlijke dingen opzoeken etc. etc. Zo'n Schatje!! Maar de verloskundige kon wel zien dat ie mn bloeddruk deed stijgen! Jah h`eh`e!
Afgelopen weekend zijn we naar Fort Worth geweest. Daar wonen vrienden van ons. Het was heeeeel gezellig. Het regende het hele weekend, maar dat deed het in Houston ook, dus wat maakt t uit!? Bovendien vermaakten we ons wel met elkaar. En de kids hadden t ook Heerlijk! Ze wonen daar alweer bijna een jaar, maar Rens is nog steeds helemaal weg van Penny. En Thomas vindt Ellie het einde. Ze hebben heerlijk gespeeld in de speelkamer en zaterdags zijn we ook nog naar t kindermuseum geweest. Rens mocht in Penny's slaapzak slapen, en dat vond ie zoo geweldig, dat ie zelfs smiddags met liefde een uurtje plat ging. Gewoon om maar in de slaapzak te mogen liggen. In de tuin staat een gastenhuisje, waar wij gelogeerd hebben. Erg gezellig. Rens noemde het al 'ons huis'...jaja, had je gedroomd jongen!
Sarah nam me nog mee naar een winkel. en rara. het was de ALDI. met echte lekkere chocolaatjes en koekjes en speciale andere dingen dan Amerikaans. Oh wat ben ik stiekem een beetje jaloers! Ik heb al gekeken of ALDI misschien ook in Houston komt, maar daar kon ik niets over vinden. Jammer jammer. 5 uur rijden voor een winkel met lekkere chocolaatjes is natuurlijk ook niet echt de moeite waard. Maar t voelde echt 'thuisig'. Leuk leuk! En ik hoorde dat er misschien toch nog wel een H&M in Houston komt. Ook handig! We zullen t allemaal wel zien. Die dingen gebeuren toch meestal niet in een weekm dus misschien zitten we dan wel weer in Nederland!?
Koos speelt Axis and Allies. Ik doe nooit mee, want het is oorlogje, en je moet veel te hard nadenken. Arme jongen doet er bijna een week over om het spel af te ronden, maar hij vindt het zelfs nog wel leuk om in zn eentje te spelen.
Ons broodbak-gebeuren gaat ook volgens plan. Af en toe proberen we eens een ander recept, maar niets werkt zo goed als on goeie-ouwe Vreugdenhil-brood. dat is het recept dat we van Wim Vreugdenhil hebben gekregen en dat het best rijst en het best smaakt. Als je wil kan je er allerlei dingen ingooien om het speciaal te maken. zoals kaneel, of noten, of gekke zaadjes. Het leuke is dat we nooit meer brood hoeven te kopen in de winkel. We hebben een tijdje brood besteld, maar je wist nooit van te voren of t ook goed zou zijn. Soms was het niet gerezen en kreeg je 6 knuppels mee naar huis. Zeer treurig! Als we het nu verprutsen is t onze eigen schuld en eten we op zn amerikaans. Cereals met melk of pancakes of fruit met yoghurt.
Nou ik heb kramp in mn linker-ringvinger van al dat typen, dus meer nieuwtjes volgen een andere keer. Hopelijk tot snel.
*s Hoefakker
Monday, January 9, 2012
Waterpret
't Is alweer een hele tijd geleden, maar nu hebben we toch wel iets meegemaakt wat de moeite van het schrijven waard is...
Als je denkt dat het water bij jullie hoog stond, nou, hier kan het binnen een uur ook ineens gebeurd zijn!
Avontuur van Koos:
Vannacht wat onweer gehad, met wat regen, niet heel ongewoon. Vanmorgen op tijd naar kantoor gegaan. Ik was netjes om 8 uur binnen. Maar ik parkeer meestal op straat. En collega Wei kwam pas om 10 uur binnen, op blote voeten… Wij vragen wat er is gebeurd, want toen ik aankwam was het nog droog (de straat ook!). "Ja, de straat staat helemaal onder water! Dus ik heb maar op het dak van de garage geparkeerd." Dus ik zeg: "Ow, goed punt, snel kijken!" Staat de passagiersdeur nog net boven water! En gelukkig mijn boots (coyboy laarzen) aan, dus ik was droog. Maar ik moest wel springen hier en daar! Ik heb de auto ook maar even op het dak gezet.
Even later dacht, laat ik es kijken hoe het bij de 59 (snelweg) gaat, die gaat hier vlak achter een meter of 8 naar beneden in een soort betonnen bak. Maar die is nog goed droog, blijkbaar hebben ze de afvoer daar goed voor elkaar. Om er te komen moest ik wel enkele rivieren oversteken, uitkijken voor draaikolken, langsdrijvend wrakhout, alligators en sidderalen. Met mijn reddingsvest om heb ik enkele drenkelingen weten te redden. Helaas bleken mijn boots niet bestand tegen al dit geweld, ik moet ze insmeren met waterafstotend vet. Daarbij ben ik ondanks de geleende paraplu toch ietwat vochtig geworden. Resultaat: Natte sokken, vochtige broek en overhemd, bijgaande foto's en een leuke herinnering. Het was de moeite wel waard.
En dan nog het veel heftiger avontuur van Els:
Ik had een afspraak om met kinderen bij een vriendin langs te gaan. Om half 10. Dus om negen uur rijden we weg. Toen had t al even geregend, maar ik rijd lekker droog uit de garage. Eerst dacht ik nog langs de supermarkt te gaan, maar t regende zo hard, dat ik toch niet met de kinderen door de regen naar de ingang zou rennen, dus gelijk maar door naar Pip. Het was ongewoon donker en het leek wel of er een stroboscoop aanstond ( je weet wel zon aan-uit-lampje) Dikke onweer en zoveel regen dat je niet meer weet of je wel OP de weg rijdt. Maar goed, iedereen reed zo'n beetje op t midden van de straat, dus je probeert wat te volgen. De kruisingen waren al aardig ondergelopen en ik was erg, ERRUG, blij toen ik bij Pip de drive-way op reed. Ik had al aardig wat plassen doorwaad met ons autootje.
Na een paar uurtjes gezellig doen was t tijd om naar huis te gaan. Het had gestaag doorgeregend, maar niet meer zo heftig als eerst. Dus kinderen ingepakt en onderweg. Eerste kruising was gelijk raak, helemaal onder water, overal auto's die met alarmlichten stonden en verlaten waren. Maar ik wilde naar huis!!! Dus in plaats van rechtdoor (want dat kon niet) maar links gegaan en via de hoger gelegen parkeerplaats toch nog naar die straat van Rechtdoor gekomen. Kom ik bij de bayou aan. Nou die was overgelopen. Normaal een miezerig slootje, met regen een groot miezerig slootje, en met deze regen een kolkende rivier. Water bleef maar NET onder de brug, maar de wandelpaden en wegen ernaast stonden onder. BALEN. Toch maar de bayou over, want aan de andere kant woonde een andere vriendin. Aangezien al mijn aanvoer wegen naar huis onder stonden maar bij haar langsgegaan. Daar lunch gegeten en Thomas een minitukkie laten doen. Even op internet gespiekt hoe ik naar huis kon, maar internet was er ook niet echt duidelijk over. Dan maar wat proberen. Met wat rare geluiden in de auto, een hoop gezigzag om verlaten auto's heen en hard bidden zijn we thuis gekomen. Koos vindt het een wonder, want blijkbaar vermoordt water in je grill je motor. Tja weet ik veel!! Gelukkig doet ie t nog en kan die lekker drogen in de garage. K Heb dus heeeeel veeeeel geluk gehad. T was best spannend. Op een goede en slechte manier, want met die kinderen achterin te piepen wil je echt wel naar huis hoor. Thuis heerlijk even bijgekomen. Rens heeft er in ieder geval goed op geslapen.
Vanavond na het eten zijn we zelfs nog even naar de bayou gelopen om te kijken hoe die erbij stond. 't Was al iets gezakt, maar t kolkt nog goed. We zijn ook een putdeksel kwijt, maar die krijgen we vast van de gemeente wel weer terug.
Hier staan foto's van Houston, veel dingen zijn best bij ons in de buurt. De Braeswood Bayou is de bayou hier vlakbij, daar zijn we net dus even geweest. Waar die man tot z'n borst in het water staat, daar konden we net weer gewoon lopen. Normaal staat het water tussen de 8 en 10 meter onder de brug (straatniveau), en is het een slootje van misschien 2.5 meter breed... Ook die tornado die bij de foto's wordt genoemd, dat is hier 20 minuten rijden vandaan. We zijn er weer goed van af gekomen...
Groetjes De verzopen Hoefakkers!
Als je denkt dat het water bij jullie hoog stond, nou, hier kan het binnen een uur ook ineens gebeurd zijn!
Avontuur van Koos:
Vannacht wat onweer gehad, met wat regen, niet heel ongewoon. Vanmorgen op tijd naar kantoor gegaan. Ik was netjes om 8 uur binnen. Maar ik parkeer meestal op straat. En collega Wei kwam pas om 10 uur binnen, op blote voeten… Wij vragen wat er is gebeurd, want toen ik aankwam was het nog droog (de straat ook!). "Ja, de straat staat helemaal onder water! Dus ik heb maar op het dak van de garage geparkeerd." Dus ik zeg: "Ow, goed punt, snel kijken!" Staat de passagiersdeur nog net boven water! En gelukkig mijn boots (coyboy laarzen) aan, dus ik was droog. Maar ik moest wel springen hier en daar! Ik heb de auto ook maar even op het dak gezet.
Even later dacht, laat ik es kijken hoe het bij de 59 (snelweg) gaat, die gaat hier vlak achter een meter of 8 naar beneden in een soort betonnen bak. Maar die is nog goed droog, blijkbaar hebben ze de afvoer daar goed voor elkaar. Om er te komen moest ik wel enkele rivieren oversteken, uitkijken voor draaikolken, langsdrijvend wrakhout, alligators en sidderalen. Met mijn reddingsvest om heb ik enkele drenkelingen weten te redden. Helaas bleken mijn boots niet bestand tegen al dit geweld, ik moet ze insmeren met waterafstotend vet. Daarbij ben ik ondanks de geleende paraplu toch ietwat vochtig geworden. Resultaat: Natte sokken, vochtige broek en overhemd, bijgaande foto's en een leuke herinnering. Het was de moeite wel waard.
En dan nog het veel heftiger avontuur van Els:
Ik had een afspraak om met kinderen bij een vriendin langs te gaan. Om half 10. Dus om negen uur rijden we weg. Toen had t al even geregend, maar ik rijd lekker droog uit de garage. Eerst dacht ik nog langs de supermarkt te gaan, maar t regende zo hard, dat ik toch niet met de kinderen door de regen naar de ingang zou rennen, dus gelijk maar door naar Pip. Het was ongewoon donker en het leek wel of er een stroboscoop aanstond ( je weet wel zon aan-uit-lampje) Dikke onweer en zoveel regen dat je niet meer weet of je wel OP de weg rijdt. Maar goed, iedereen reed zo'n beetje op t midden van de straat, dus je probeert wat te volgen. De kruisingen waren al aardig ondergelopen en ik was erg, ERRUG, blij toen ik bij Pip de drive-way op reed. Ik had al aardig wat plassen doorwaad met ons autootje.
Na een paar uurtjes gezellig doen was t tijd om naar huis te gaan. Het had gestaag doorgeregend, maar niet meer zo heftig als eerst. Dus kinderen ingepakt en onderweg. Eerste kruising was gelijk raak, helemaal onder water, overal auto's die met alarmlichten stonden en verlaten waren. Maar ik wilde naar huis!!! Dus in plaats van rechtdoor (want dat kon niet) maar links gegaan en via de hoger gelegen parkeerplaats toch nog naar die straat van Rechtdoor gekomen. Kom ik bij de bayou aan. Nou die was overgelopen. Normaal een miezerig slootje, met regen een groot miezerig slootje, en met deze regen een kolkende rivier. Water bleef maar NET onder de brug, maar de wandelpaden en wegen ernaast stonden onder. BALEN. Toch maar de bayou over, want aan de andere kant woonde een andere vriendin. Aangezien al mijn aanvoer wegen naar huis onder stonden maar bij haar langsgegaan. Daar lunch gegeten en Thomas een minitukkie laten doen. Even op internet gespiekt hoe ik naar huis kon, maar internet was er ook niet echt duidelijk over. Dan maar wat proberen. Met wat rare geluiden in de auto, een hoop gezigzag om verlaten auto's heen en hard bidden zijn we thuis gekomen. Koos vindt het een wonder, want blijkbaar vermoordt water in je grill je motor. Tja weet ik veel!! Gelukkig doet ie t nog en kan die lekker drogen in de garage. K Heb dus heeeeel veeeeel geluk gehad. T was best spannend. Op een goede en slechte manier, want met die kinderen achterin te piepen wil je echt wel naar huis hoor. Thuis heerlijk even bijgekomen. Rens heeft er in ieder geval goed op geslapen.
Vanavond na het eten zijn we zelfs nog even naar de bayou gelopen om te kijken hoe die erbij stond. 't Was al iets gezakt, maar t kolkt nog goed. We zijn ook een putdeksel kwijt, maar die krijgen we vast van de gemeente wel weer terug.
Hier staan foto's van Houston, veel dingen zijn best bij ons in de buurt. De Braeswood Bayou is de bayou hier vlakbij, daar zijn we net dus even geweest. Waar die man tot z'n borst in het water staat, daar konden we net weer gewoon lopen. Normaal staat het water tussen de 8 en 10 meter onder de brug (straatniveau), en is het een slootje van misschien 2.5 meter breed... Ook die tornado die bij de foto's wordt genoemd, dat is hier 20 minuten rijden vandaan. We zijn er weer goed van af gekomen...
Groetjes De verzopen Hoefakkers!
Subscribe to:
Posts (Atom)