Vervolg Minnesota

De foto's staan inmiddels op picasa, maar nu het vervolg van het verhaal nog.
Vrijdagmorgen hebben we een heerlijk ontbijt gehad bij ome Gijs en tante Mien: Gebakken eieren met spek, zelfgemaakte broodjes met zelfgemaakte jam, fruit, caramel rolls en wafles. We bleven nog een beetje hangen, gezellig wat kletsen enzovoorts. Tante Mien gaf ons een boekje over een gebeurtenis met de Sioux indianen, vlakbij hun oude boerderij. We zijn er nog niet in begonnen, maar indrukwekkend is het nog steeds. Verder kregen we het door haar zelf geschreven boekje 'Sheltered under His wings', wat pa en ma Hoefakker en waarschijnlijk wel meer familieleden al op de plank hebben staan. Ik had het zelf al gelezen, maar Els nu ook. Het gaat over de gebeurtenissen die zij hebben meegemaakt tijdens de tweede wereldoorlog. Ze waren toen nog niet getrouwd, maar kenden elkaar al wel, tante Mien was toen al een goede vriendin van oma Hoefakker.
Verder had ome Gijs een boekwerk met het hele voorgeslacht van de Beukhof's liggen, wat terug gaat tot 17 nog wat, 1716 geloof ik. Oudoudoudoudoud. Veel voorvaderen liggen begraven in Ede op het oude kerkhof, misschien maar eens overheen lopen met dat boek in de hand. Van later ligt er ook een aantal op het kerkhof in Bennekom, wat ik al wist, maar er ligt meer familie dan ik dacht. Dus van de Beukhof-kant komen we in ieder geval uit de buurt, het schijnt dat de Hoefakkers ooit uit de Betuwe zijn komen overwaaien(varen).
We zouden met de lunch bij Cornee en Heather zijn, dus om een uur of half tien zijn we die kant op gereden. Met een koffiepauze hebben we er zo'n 2.5/3 uur over gedaan. Na heel even zoeken (twee huizen te ver), hadden we het gevonden. Cornee kwam al aangelopen, en heeft ons de cabin, het meer, de steiger, de boot en alles laten zien. Even later kwam Heather ook aan. Van het meeste hebben we wel foto's, maar helaas niet van het meubilair. Dat was gemaakt door een vriend van hem, van hele boomstammen zeg maar.
Wat voorbeelden: Zoek op www.google.com naar images van 'log furniture'.
Echt heel knap, en heel heel heel mooi. 's Middags lekker rustig aan gedaan, een beetje vissen vanaf de steiger, een spelletje met golfballetjes overgooien en genieten van het uitzicht en de rust. Toen gingen we een eindje rijden om een fishing license te halen, en daar tovert die meneer Cornee even een prachtige rode Jeep Wrangler zonder dakkie uit z'n schuur. Hij had de deuren eruit gehaald, heerlijk open en vrij.
Ik deed mijn gordel om, zegtie: Ja, dat moet ik eigenlijk ook maar doen. Soms doe ik het niet, want het is veiliger. Ik vraag: Wat bedoel je, zonder gordel veiliger? Nee, zegtie, zonder gordel is het niet zo veilig, dus soms laat ik hem af. I like the dangerous feeling! Grinnik, ja, zo kun je het ook bekijken. Hadden we die fishing license gehaald, zegtie: Kom, laten we een eindje gaan rijden! Lekker country muziekje aan, in de open lucht door een lege staat heen rijden.
Weer terug bij de cabin nog wat spelletjes gedaan, lekker gegeten (Lindsay was inmiddels ook gearriveerd) en toen met de boot eruit om wat te gaan vissen. Weer terug, Rens op bed leggen, en Cornee en ik gingen nog even het meer op om te vissen tot het donker werd. Binnen aangeschoven bij het spelletje Rummikub wat Heather, Lindsay en Els al begonnen waren.
Heerlijk, wat een vrijheid en eenvoudige rust! Hier gaan we ons wel een weekendje vermaken!
De volgende morgen zouden Cornee en ik weer vroeg gaan vissen (we moeten toch een maaltijd bij elkaar kunnen krijgen), dus om zes uur was ik wakker. Koffie zetten, op Cornee's deur kloppen, foto's maken van de mist boven het meer (zie foto's), boekje lezen, nog een keer kloppen, daar komt Cornee ook, en het meer op. We hebben in een uur nog twee visjes gevangen. We hebben ook de andere kant geprobeerd, maar het mocht niet baten. Misschien moet iemand dat roepen vanaf de kant voordat dat werkt. Maar twee visjes zijn ook lekker, en bij de vissen die we de vorige dag al hadden wordt het wel wat.
Ik heb geen idee wat we de rest van de morgen hebben gedaan, beetje tafeltennissen, vissen vanaf de steiger, ontbijten, lunchen... O ja, we zijn nog naar het strandje geweest. Ook leuk.
's Middags gingen we waterskieen, geweldig! Tweede keer lukte het, gaaf hoor. Die boot van Cornee gaat 55 mijl per uur, da's ruim 80 km per uur... Tijdens het skieen gingen we gelukkig 'maar' 30mph (50km/u), maar dat voel je goed genoeg in je armen, schouders en rug als je stopt. Het vallen is niet heel erg (of ik heb geluk gehad). Laurel was er inmiddels ook, en Lindsay en Laurel deden het vrolijk met twee voeten op 1 ski, want dan kun je makkelijker sturen. Nou, ik vond twee ski's wel best, en ik kon ook naar rechts en naar links. Supergaaf!
's Avonds na het eten nog op de tube (band). Ik dacht dat dat wel minder moeilijk zou zijn, maar man, dat gaat hard! Het was eigenlijk geen band, maar de bovenkant was helemaal plat. Diameter ruim anderhalve meter, lig je met zn tweeen naast elkaar, en dan probeert de boot bestuurder je eraf te slingeren. En Cornee heeft dat wel vaker gedaan denk ik. Er komt minder techniek bij kijken (nog wel wat), maar wat een brute kracht! Soms weet je niet wat boven of beneden is als je eraf bent gegooid.
's Avonds nog een lekker kampvuurtje, gezellig. 's Ochtends de vis opgegeten (ja, met het ontbijt), en dat smaakte prima. Toen om een uur of negen vertrokken richting Martin en Jan in Minneapolis (Excelsior).
Daar waren Tom (jongste zoon, 27 jaar) en vriendin Megan ook, en Stacy (tweede dochter, 31(?) jaar). Voor degenen die het nog niet weten (van de familie): Stacy gaat begin september trouwen, en Christine (oudste dochter, 33(?) jaar, was er niet) is in verwachting van een tweeling!
's Middags hebben we wat rondjes gevaren, eerst op de pontoon: Een soort woonkamer op het water. Later op de speedboot, weer op de tube en later waterskieen. De tube was dit keer wat kleiner, en we lagen er nog wel met z'n tweeen op, dus nog wat moeilijker. Maar Martin deed wat rustiger aan dan Cornee, dus het ging allemaal goed. Waterskieen was weer geweldig, ik kon bijna springen op de hekgolf van de speedboot. Af en toe waren er wat teveel golven, van andere boten, en dan lig je in het water. Ook leuk, plotseling lig je en hoor je kgrblkgffggllkblg, en dan kom je weer boven. Nog een keer!
's Avonds lekker buiten gezeten, gezellig kletsen en vleermuizen proberen te vangen. Dat was de eerste keer dat ik washandjes miste in de USA, want die hebben ze hier niet. En een handdoek is te groot, daar komen vleermuizen niet op af.
Maandagmorgen heel vroeg (6 uur) naar het vliegveld gereden, en maandagmiddag waren we (via Denver) weer in Houston. Wat een vakantie! Nu weer aan het werk. Of eigenlijk is het alweer weekend.

Nou, de foto's staan op picasa dus, en voor het volgende broersweekend: Waterskieen! Of wakeboarden, dat zouden we eigenlijk al doen he? Ik heb er zin in.